مهاجم تيم فوتبال داماش گيلان گفت: به دليل اينکه در ترکيب داماش نبودم و واقعاً دلم از اين فوتبال گرفته بود شب گذشته 95 قرص خوردم تا راحت شوم.

سعيد حلافي در خصوص اتفاقات شب گذشته اظهار داشت: من هميشه عاشق فوتبال بوده‌ام و مثل خيلي از جنوبي‌ها با فوتبال زنده‌ام و به خاطر همين عشق و علاقه فوتبال جزئي از زندگي من است.

به گزارش فارس، وي افزود: من تيم داماش را دوست داشته‌ام که به اين تيم آمده‌ام اما متأسفانه نيمکت‌نشيني و مشکلاتم در اين تيم از لحاظ روحي‌رواني فشار عجيبي به من آورد و باور کنيد از خودم بي خود شده بودم. هيچ‌وقت هم بازيکني نبودم که بخواهم اعتراضي به اين موضوع داشته باشم؛ اما نتوانستم اين موضوع را در دلم نگه دارم.

حلافي ادامه داد: راستش را بخواهيد شب گذشته 95 قرص خوردم تا از خيلي چيزها راحت شوم. دلم عجيب گرفته بود و دست به اين کار زدم اما برخي‌ها نوشته‌اند که من به دنبال برخي مسائل و نوشيدني‌هاي غيرمجاز بودم که خود خدا و مسئولان بيمارستان مي‌دانند که من دنبال اين مسائل هرگز نبوده‌ام و اين فقط حاشيه سازي است ولي راستش را بخواهيد آنقدر فشار رواني بر روي من زياد بود که راستش را بخواهيد 95 قرص خورده بودم.

وي در پايان خاطرنشان کرد: نمي‌دانم چرا در داماش بازي نکردم؛ اما هميشه سعي کردم به پيراهني که مي‌پوشم تعصب داشته باشم ولي نيمکت‌نشيني‌هاي متوالي و برخي اتفاقات بعد از چند مدت خوب هم در اين تيم خوب گيلاني کاري کرد که دست به اين کار بزنم که درباره‌اش زياد نمي‌خواهم حرف بزنم. الآن هم در خوابگاه هستم و حالم خوب است ولي خدا از آنهايي نگذرد که نوشتند من به خاطر برخي از مشروبات الکلي و اين حرف‌ها در بيمارستان بستري شدم. من باز هم مي‌گويم آنقدر فشار روحي و رواني روي من زياد بود که دست به اين کار زدم. همه مي‌گويند در اين فوتبال پول است؛ اما نمي‌گويند يک بازيکن چقدر فشار روحي و رواني تحمل مي‌کند. من فقط با فوتبال زنده‌ام و اگر فوتبال را از من بگيرند چيز ديگري ندارم که از آن دفاع کنم.

حلافي در پايان در خصوص آخرين وضعيت خودش گفت: وضعيتم خوب است. دلم گرفته و نمي‌دانم بايد چه کار کنم فوتبال ورزش پر فراز و نشيبي است که من براي ديدن روزهاي بد آن کم تحمل هستم. برخي مسائل پيش آمد که دست به اين کار زدم اما الان راضيم به رضاي خدا و باور کنيد نمي‌دانم آينده‌ام چه مي‌شود. ولي اتفاقاتي که افتاد فقط به خاطر اين بود چون فوتبال بازي نمي‌کردم. از لحاظ روحي و رواني در بدترين شرايط ممکن بودم و من بازيکني نيستم که بگويم اشکالي ندارد که براي تيمم بازي نمي‌کنم ولي پولم را مي‌گيرم. آنقدر فشار روي من زياد بود که دست به اين کار زدم و حالا بايد ببينم خداي بزرگ براي آينده‌ام چه مي‌خواهد.